Pochodzenie i historia uprawy dalii

Rodzaj Dahlia pochodzi z Ameryki Środkowej, głównie z wyżyn Meksyku. Niektóre gatunki można znaleźć także w Gwatemali, Hondurasie, Nikaragui, Salwadorze i Kostaryce (prawdopodobnie zostały tam wprowadzone przez Tolteków lub ich przodków). Obecnie znanych jest 35 czystych gatunków.

Dalia z grupy wysokich Botanicznie rodzaj Dahlia należy do rodziny Asteraceae. Przez pewien czas funkcjonowała nazwa Georgina i dlatego pospolicie rośliny nazywane są georginiami. Nazwa ta funkcjonuje jeszcze nadal w wielu krajach, zwłaszcza wschodniej Europy. Jednak jest ona błędna.

Niektóre gatunki pierwotne są nadal uprawiane jako rośliny ozdobne. Jednak większość stosowanych odmian to mieszańce powstałe ze skrzyżowania Dahlia coccinea i Dahlia pinnata. Wyhodowane przez ogrodników i sprzedawane jako dalia zmienna ( Dahlia pinnata) lub dalia ogrodowa (Dahlia hybr.) mają przedstawicieli o kwiatach pełnych, półpełnych i pojedynczych. Dalia znana jest w Europie od ponad 200 lat. Została sprowadzona z Meksyku do Ogrodu Botanicznego w Madrycie pod koniec XVIII wieku i oznaczona nazwą Dahlia na cześć naukowca szwedzkiego Andreasa Dahla, zajmującego się ekologią.

Ekspozycja hodowcy dalii na Chelsea Flower Show 2010 Dalie łatwo się krzyżują między sobą, hodowcy to odkryli i wykorzystali. Ich praca nad zmianą formy i koloru spowodowała tak wielką różnorodność odmian, że aż trudno się zdecydować. Po prostu chcieli zadowolić wszystkich. Pierwsze podwójne odmiany nazywano "Show" i "Fancy". Miały one kształt kulisty, niektóre były wielobarwne. W połowie 1800 roku, kwiaty osiągnęły wśród ogrodników status roślin kultowych, zarejestrowano aż kilka tysięcy odmian. W 1929 roku powstały pierwsze odmiany anemonowe. Dalie kaktusowe zaś zostały przywiezione z Meksyku do Holandii jako bulwy w 1872 roku. Obecnie istnieją odmiany o kwiatach w postaci lilii wodnych, piwonii, orchidei, chryzantem i anemonów, nie mówiąc już o głównych formacjach, takich jak płaskie, kaktusowe, półkaktusowe i kuliste.

Jeśli chodzi o kolory, to możliwe są wszystkie, oprócz niebieskiego, którego hodowcy wciąż poszukują. Jako najbardziej zbliżony do niebieskiego udało się uzyskać szeroką gamę fioletów. Rozmiary roślin również są zróżnicowane, od liliputów aż do gigantów, czasem prowadzonych na wysokich pniach. Wciąż poszukuje się czegoś niespotykanego.